Epiloog fietsvakantie 2016

Koffers gepakt, auto geladen, fietsen op de fietsendrager gezet.
We zijn klaar voor vertrek.

Er wachtte nog een kleine verrassing aan de kamerdeur deze morgen.
Een plastic zak met 2 mega-potten confituur en een lief briefje.

We vertrekken in de verkeerde richting.
Een voorbode van wat nog komen gaat?
Na een paar kilometer laat de TomTom het afweten.
Thuis zal blijken dat de stekker voor de sigarenaansteker, ondanks het rode actieflampje het niet meer doet. Ook de stekker van de frigobox houdt het voor bekeken.
Dus rijden we grotendeels op kaart en af en toe op TomTom die we aan de powerbank(s) leggen, tot ook die geen energie meer leveren.
We zijn inmiddels in België aanbeland.
Zonder goede voorbereiding blijkt kaartlezen min of meer verleerd of in elk geval moeilijker dan gedacht.
Ook de bewegwijzering is niet altijd even behulpzaam.
Volg je lange tijd mooi 'Zottegem', maar strand je op een T-kruising waar Zottegem in geen velden of wegen meer te bekennen is.
Het werd een sightseeingtoer die een beetje extra vertraging opleverde, maar wel mooie landschappen in de namiddagzon.

Thuis werden we traditioneel onthaald op champagne, hapjes en een verrukkelijk diner met manlief als gastheer.

We kijken al uit naar de fietsvakantie van volgend jaar.
Dit keer richting oosten, met als vertrekpunt Salzburg.

Forêt domaniale de Chizé

Zou het regenen of niet?
Voor de vroege ochtend voorspelt het weer niet veel goeds.
Maar kijk, eens op weg, verschijnt er blauw in de lucht.
En even later is er zon.
Regenkleren kunnen opgeborgen blijven, zonnecrème wordt bovengehaald bij Le Moulin de Rimbault.
De cache in de haag blijft onvindbaar voor ons.
Dit wordt de rit met het meeste hoogtemeters.
Geen bergen, dat niet, maar behoorlijk glooiend en vooral ... veel wind (tegen).

Op zo'n moment bedenk je dat je toch maar beter gekozen had voor schoenen die in de klikpedalen passen.
We fietsen lange tijd door het bos van Chizé. Meestal tussen hoge bomen en plots tussen bomen in de groei.
Het bos herstelt van stormschade van eind jaren 90.
De Zoodyssée laten we rechts liggen.
Op de weg, een slachtoffer van gemotoriseerd verkeer op de weg.
Een das.
Hij ligt er vredig en vrijwel ongeschonden bij, maar heeft het toch niet gehaald.

We fietsen verder, dal in en dal uit om de korte route opnieuw te vervoegen.
Komt er plots een dame op de fiets met een behoorlijke snelheid van rechts op ons traject.
Ze wordt voorzichtiger gevolgd door een heer.
Blijken het onze Nederlandse vrienden Ria en Hans te zijn.
Ria met een wapperende wegbeschrjving in de hand.
Die wordt snel opgeborgen en we fietsen samen verder.
Even is er nog een misverstand tussen de routebeschrijving en de GPS-track.
Maar we vinden elkaar op de D1 en komen samen aan na onze laatste fietstocht in Le Logis d'Antan.

Inmiddels zijn de koffers gepakt. Alles is klaar om morgen de terugweg aan te vatten.
Niet over Parijs. Zoveel is zeker.

Naar Coulon

Bij het opstaan zat de lucht potdicht.
Even later wisselden wolken en zonneschijn mekaar af.
Na gisteren een welkome verkoeling.
We fietsten naar Coulon.
In ons roadbook omschreven als een levendig en gezellig toeristendorp.
De kleine spooronderdoorgang van gisteren lag ook vandaag op ons traject, maar dan in de andere richting.

We fietsten een hele tijd door het Marais de Poitevin.
Een groene dag vandaag, langs groentetuintjes, bos, moeras.
Overal langs het water, bootjes en bootjesverhuur.

Een beetje zoals in Giethoorn, maar ... minder mooi.
Onderweg redelijk wat geocaches.
Zeker op het stuk langs het vlonderpad met uitbreiding van de route.

Een aantal konden we boven halen, voor een aantal andere deden we niet echt moeite.
Als de tip 'klimop' is, wordt de zoektocht snel gestaakt.
De opgegeven 51 km werden niet gehaald.
Vroeg terug op ons nest.
En dus gingen we met de auto naar Niort.
Het stadje eens bij zonneschijn bekijken en een cadeautje kopen in een Papetterie.
Blijkt die tijdens de maand augustus op maandag gesloten.
Op de terugweg de auto volgetankt aan een voordelig Total-station.
En meteen inkopen gedaan voor de reis naar huis.
Morgen staat een lange tocht op ons programma en dan kunnen we bij aankomst uitblazen.

Naar de abdij van Saint-Pierre in Maillezais

We kozen vandaag voor de rit naar l’abbaye Saint-Pierre in Maillezais. Dat is de lange versie van rit E. Geschat op 69 km. Na een tweetal kilometer vastgesteld dat mijn thermos koud water nog in onze kamer stond. Gelukkig had ik voor vandaag 2 thermossen voorzien en zat nummer 2 in mijn fietstas. Een eerste verrassing in Saint-Hilaire-La-Palud, na de aankoop van een voorraad ijskoud water. We horen volksmuziek met accordeon en viool. Marché a l’ancienne costumé op het marktplein.

De dansvloer en de ceremoniemeester lonken naar de omstanders om mee te doen. We laten ons niet verleiden. Langs mooie rustige wegen, deels verhard, deels onverhard gaat het naar de abdij. Het laatste stukje langs de grote weg. We besluiten de geocaches in de buurt van de abdij niet te zoeken. De eerste zit onder het ponton van de rondvaartbootjes, de tweede aan de rand van een parkeerterrein waar gezinnen picknicken. Muggle-alarm.
De abdij is het bezoeken meer dan waard.
We mogen onze fietstassen bij de balie achterlaten en kunnen op verkenning. Indrukwekkend, de beelden spreken voor zich. In een virtuele evocatie spreekt de abdij tot ons, afgewisseld met getuigenissen van de vroegere geestelijken. Het leek soms wel 3-D.

Na de abdij halen we uiteindelijk toch onze eerste en enige cache voor vandaag boven.
Daarna gaat het terug langs bruggetjes, kanalen en fietswegen naar onze B&B.
Onderweg moeten we via een halfhoog spoorwegtunneltje onze weg verder zetten.
Op het einde gaat het nog even mis.
We herkennen de Mairie en de brievenbus van Epannes.
Blijkt dat we de tocht van voorafaan beginnen.
Kan niet de bedoeling zijn.

Rustdag in La Rochelle

Rust is relatief.
Een stadswandeling van om en bij de 8 (of is het 10?) km hangt meer in je benen dan pakweg 50 km fietsen.
Op het einde kozen we voor een shortcut om nog even in de winkelstraatjes rond te neuzen.
La Rochelle is mooi, maar super toeristisch.
Je kon er bij momenten op de koppen lopen.
Tel daar het weekend en het mooie weer bij en je hebt een massa volk dat slentert, flaneert.
We parkeerden de auto gratis op een straat van ons wandelparcours en pikten het traject iets over halfweg op.
Een wandellus komt sowieso opnieuw bij zijn startpunt terecht, waar je ook ingestapt bent.
De markt is aan de volle gang zowel op het plein als in Les Halles.

Druk, druk, druk. Dus na even sfeer proeven maakten we ons snel uit de voeten.
We deden alle Tours de La Rochelle aan, kwamen in het park voorbij aan het Parc Animalier waar we een reuzegrote ezel op ons zagen afkomen.

De terrasjes (en toeristenvallen) zaten afgeladen vol.
Het was een verademing toen we de drukte ontvluchtten en de auto opnieuw opzochten.
Terug naar onze B&B voor echte rust.

Naar Villeneuve-la-Comtesse

De mist strekte zich uit over de velden.
Het landschap 'ziet' er op die manier heel anders uit dan eergisteren.

Bij een standplaatsfietsvakantie fiets je wel eens meer een stukje van dezelfde wegen.
Het duurde niet zolang of de zonnecrème moest samen met de zonnebril bovengehaald worden.
Zon en af en toe wat wolken kleurden onze dag.

Linda sloot vriendschap met een zwarte loebas van een hond.
We hadden halt gehouden om zonnecrème en blauwe-plekken-zalf te smeren toen we het gezelschap kregen van een loslopende hond.
Zijn baasjes waren even te voren in de auto gestapt en hij verliet het erf om eens te komen kijken welke beweging er op het pleintje te zien was.
Hij maakte Linda duidelijk dat hij haal-en-breng wou spelen en legde een steen aan haar voeten.

Toen we vertrokken was hij het spelletje nog lang niet beu.
Uiteindelijk heeft hij na heel korte tijd de achtervolging opgegeven.
De tocht van vandaag was niet helemaal vlak.
We fietsten door een glooiend landschap met vooral velden zonnebloemen.

Bij thuiskomst heb ik er nog een ritje naar het supermarktje in een naburig dorp bij gefietst.
En meteen ook nog een cache bovengehaald op het dorpsplein.
Het cachen vandaag lukte prima.
Op 1 na  hebben we de enkele caches op ons traject gevonden.
De cache aan het Lavoir de Vallans vonden we bij een nieuwe poging vandaag ook.
Hij lag zo opvallend in het zicht dat hij eergisteren onmogelijk in het Lavoir verstopt kan geweest zijn.

Morgen rustdag.
Met de auto naar La Rochelle voor een stadswandeling.

Waterfietsen

Het regende niet.
Het goot toen we klaar waren voor het ontbijt.
Ons besluit stond al langer vast: weer of geen weer, wij fietsen.
De overige Eigenwijze-reizigers kozen voor de auto.
Regenbroek, regenjas, regenhoesjes voor de fietstassen, het behoort allemaal tot onze standaardfietsuitrusting.
En zo gingen we op weg.

Natuurlijk is het landschap mooier als de zon van de partij is.
Natuurlijk is het aangenamer fietsen als de weergoden voor droog weer zorgen.
Maar dat neemt niet weg dat je zelfs in de regen van de rust en de stilte kan genieten.
We toverden meerdere geocaches boven.
En dan is er die ene vaststelling: een trekkingfiets is geen mountainbike.
Nochtans zijn we oud en wijs genoeg om niet zot te doen (of toch niet te vaak)
In het roadboek lezen we: "U gaat op de rotonde linksaf en direct daarna rechtsaf langs de kerk aan uw rechterhand over een fiets- en wandelpad. (Chemin Pietonnière). Houdt links aan en het gaat nogal steil omlaag!"
Over de dt-fout ging er wel een belletje rinkelen. Het verband steil, omlaag, nat werd niet gelegd.
Op het moment dat ik besluit om af te stappen is het ... te laat.
Bij het verder afremmen slipt mijn achterwiel, mijn fiets slaat onder mij uit, ik spring over mijn stuur (terwijl de fiets al op de grond ligt, want zo atletisch ben ik nu ook weer niet) en kom toch nog zelf ten val.
De schade valt mee.
Voor de fiets: het lederen omhulsel van het stuur heeft een scheur opgelopen. De rest is intact.
Voor de berijder van de fiets: blauwe plekken en kneuzingen op het rechterscheenbeen (pijnlijke plek), een blauwe plek op de linkerenkel, een kleine schaafwonde op de kin,een ietsiepietsie lak van mijn bril en een geblutst fietsego.
Het kon allemaal veel erger.
Na de lunch (met dank voor een droge plek aan de busmaatschappij - bushokjes lenen zich hiertoe prima met hun zitbankje en droge fietsenstalling) fietsen we geocachend verder tot in Niort.
We kruisen een ligfietser en houden even halt voor een babbel.
De ligfiets is voorzien van een overkapping en de man blijft lekker droog.
Hij is op weg naar huis na een trektocht in Ierland.
Ook niet meteen het droogste land.
Aangekomen in Niort lopen we al onmiddellijk Hans tegen het lijf en even later vervoegen we Ria op het overdekte terras van een brasserie. Ook Paul en Angeline komen voorbij aan het terras. En zo vertoeft de hele Eigenwijze Reizen-clan in Niort. De ene met de fiets, de andere met de paraplu.
Na koffie en warme chocomelk heeft de apotheker voor pijnverlichting gezorgd.

Niort is mooi, zelfs in de regen.
Zeker het bezoeken waard.
We konden nog net de sfeer van de markt en overdekte markt in Les Halles opsnuiven
We liepen enkele straatjes op en neer.

De fietstrack was voor deze rit in 2 stukken opgedeeld.
Wat blijkt?
Deel 2 is met geen middel op het scherm van de GPS te toveren.
3 stuks voorhanden en niet 1 waar de track op wil verschijnen.
Dat betekent verder fietsen op basis van het roadbook.
We hebben onze B&B langs de juiste route bereikt.
Een kleine 50 km op de teller.
Inmiddels is het opgehouden met regenen.
Morgen schijnt de zon!!!!

Naar Mauzé-sur-le-Mignon

De korte aanvangsrit die Eigenwijze Reizen voorziet op de dag van aankomst hebben wij gekoppeld aan de rit naar Mauzé-sur-le-Mignon.
Volgens ons roadbook: een rit door het boerenland naar het geboortedorp van de ontdekkingsreiziger René Caillié.
Nooit van gehoord.
Hij vond de weg naar Timboektoe.
Wij vonden zijn borstbeeld niet.
Het werd zowel in de voor- als de namiddag een tocht langs pittoreske weggetjes.

Een deel van ons traject was onverhard.
Plots hoorden we geritsel in het bos.
Een mooie ree vluchtte schichtig weg op ons pad.
Te snel om het fototoestel boven te halen.
Onderweg konden we desgewenst genieten van een frisse douche.
Een irrigatiesysteem waaierde het water over de fietsweg.

Even wachten, even mikken en dan snel doortrappen om het droog te houden.
Caches zoeken was vandaag geen succes.
De Lavoirs geven hun geheimen niet prijs.

Een cache lieten we links liggen bij een kerkje waar een begrafenisdienst aan de gang was.
De doodgravers hielden de wacht bij de deur.
Aan een ander kerkje konden we onze eerste cache bovenhalen.

Bij de Garmin ging het licht even uit.
Het traject werd in 2 etappes geregistreerd.
Samen zo'n 40 km.

Morgen fietsen we naar Niort.
Volgens het weerbericht wordt dat in de regen.

Leven als god in Frankrijk

Leven als god in Frankrijk.
Godvergeten gat in Frankrijk.
Vallans.
Vier straten groot.
Onze uitvalsbasis voor een fietsvakantie in Poitou Charentes.
6 fietstrips op ons programma.
1 rustdag met uitstap naar La Rochelle.
Het weer ziet er schitterend uit (hoewel ... voor donderdag wordt regen voorspeld).

We zijn veilig aangekomen.
Anderhalf uur later dan voorzien.
Die tijd zijn we kwijtgespeeld op de périphérique rond Parijs.
Sinds gisteren zijn daar werken aan de gang.
Met alle filegevolgen vandien.
De terugweg zal oostelijker verlopen.
Nog tijd genoeg om een alternatieve route uit te stippelen en de GPS het zwijgen op te leggen.

Warm onthaal bij aankomst.
Onze kamer heeft ruimte zat.
Table d'hôtes met apero, hapjes, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert.
Veel.
Te veel.
Ons tafelgezelschap een Frans koppel uit de Provence en een Nederlands koppel uit Utrecht dat hetzelfde fietsarrangement geboekt heeft (maar af en toe de fiets inruilt voor de auto wisten ze ons te vertellen.)
Morgen combineren we de twee kortste ritten.
De fietsen staan klaar.